We zijn inmiddels een maandje onderweg in de BMW i5, naar tevredenheid. Wat is dat fijn, een auto zonder fratsen, die geen ergernissen veroorzaakt, die gewoon doet wat ‘ie moet doen.
We hebben weer zicht
Hoewel, een kleine kanttekening: de achteruitrijcamera hapert een beetje. Bij het inschakelen van de achteruit, ‘popt’ het beeld op via het centrale scherm. Da’s allemaal vrij normaal. Goed dat er niet snel smerigheid op de camera ontstaat, die het beeld vertroebeld. Minder goed is dat het beeld na ongeveer een seconde verdwijnt, een zwart vlak komt ervoor terug. En dan blijkt plotseling hoe we gewend zijn geraakt aan zo’n achteruitrijcamera voorziening. Moet je plotseling weer in je buitenspiegels kijken om schadevrij de aflopende kont van de 5 Serie in een parkeervak te krijgen. Gelukkig remt de i5 krachtig zodra je al te dicht een obstakel nadert. Wat heet remt, het systeem gaat knalhard in de ankers. Maar we hebben de camera-malheur gewoon zelf opgelost. Omdat de camera het kortstondig wel deed, wisten we dat er niks mis kon zijn met de hardware, een software-dingetje dus. En laten we nou net iemand kennen die bij BMW werkt, scheelt een rit naar de dealer. ‘Gewoon de aan/uit-knop van het audiosysteem een minuutje indrukken, dan reset de boel, doet de camera het vast weer,’ was de uitleg. Inderdaad, we kunnen weer lekker digitaal de boel achter de i5 via het scherm bewonderen.
Zowel ‘hoeken’ als comfortabel
Op onze i5 zit een adaptief onderstel, wat nogal groots klinkt, maar waarmee intelligente dempers worden bedoeld. Kun je dus instellen, naar wens. Soepel, of wat steviger. En dat kun je allemaal samenvatten onder de my mode-knop. Natuurlijk hebben we inmiddels van alles uitgeprobeerd. Overigens veranderen de interieurverlichting en zelfs de graphics op de beeldschermen mee. Maar eigenlijk vinden we de i5 het lekkerst rijden in de standaard setting. Dat er weldegelijk onderscheid zit in de stand ‘efficiënt’ en ‘sport’ bewijst de reductie van het rijbereik; tussen beide standen zit ongeveer een kilometer of veertig verschil in rijbereik. De i5 heeft een fijn comfortabel rijkarakter, met voldoende lange veerwegen, hetgeen ‘m zit in de (standaard) luchtvering op de achterwielen en verder gewoon veel ontwikkelingswerk tijdens de fabrieksafstelling. Misschien kunnen we het rijkarakter nog het best als ‘veelzijdig’ omschrijven. Je kunt echt serieus hard hoeken met de i5, zo je daar behoefte aan hebt. Maar al die andere kilometers maakt de elektrische 5 Serie gewoon indruk met zijn comfortlevel.
Begrensd op 190 km/h
Nu het nog zomer is, gaan we de i5 eDrive40 binnenkort aan verbruikstestje leggen. Met dit warme weer is een kilometer of 480 prima mogelijk, als je althans niet in de begrensde topsnelheid van 190 km/h gaat hangen. Interessant is overigens dat er na enkele dagen stilstand niet meteen kilometers actieradius verdwijnt. Vrijwel elke elektrische auto blijft verbonden met van alles en nog wat, zoals bijvoorbeeld de app van de gebruiker. Dat kost energie, bovendien vragen andere zaken in de auto, denk aan alarm, ook energie. In de Nio ET7 gingen er elke nacht een paar kilometer verloren, in deze i5 is ons dat nog niet opgevallen. Zuinig tijdens het rijden en bij stilstand, daar zijn we gek op.
Tekst: Werner Budding