Auto nieuws

Elektrische, enigszins betaalbare roadsters zijn er nauwelijks. Sterker nog, er zijn amper EV-cabrio’s op de markt. MG grijpt deze kans met de introductie van de Cyberster, een interessante nieuwkomer. Toch valt er het een en ander op aan te merken. Een Brit krijgt acuut de hik Het is opvallend dat MG niet eerder met de Cyberster is gekomen, zeker nadat het Britse merk in Chinese handen overging. Hiermee hadden ze direct veel criticasters de mond kunnen snoeren. Het 100-jarige MG is sinds de jaren dertig bekend vanwege zijn compacte tweezits sportauto’s, voornamelijk roadsters. Toen de Chinese gigant SAIC het merk overnam en MG veranderde in een budgetmerk voor gezinsauto’s, was de teleurstelling onder Britse liefhebbers groot. Van zoveel geschiedvervalsing krijgt de gemiddeld Brit acuut de hik. Maar goed, zo gaan die dingen. Ze waren daar in Engeland tenslotte zelf niet capabel genoeg om die oermerken overeind te houden. En dus doen anderen dat nu, zowel vanuit Duitsland als vanuit China. Formaat Jaguar F-Type Eerst kwam het nieuwe MG dus met tal van gezinsauto’s, meestal volledig elektrisch. En nu is daar de Cyberster. Niet perse een ‘groot geld model’. De rol van de Cyberster zit ‘m deels in het duwen van het imago van MG. Geld verdient MG met de normale modellen. Om die reden is er geen enorm ontwikkelingsbudget in de roadster gestoken; dat ervaar je hier en daar dan ook. Om te beginnen is met die werkwijze een acceptabele verkoopprijs gerealiseerd. De Cyberster-prijslijst start bij 65.490,- euro voor de achterwielaangedreven Cyberster, tot 69.990,- euro voor de dikste versie, de GT. Natuurlijk is en blijft het veel geld, maar voor een stoer ogende tweezits roadster, van het formaat Jaguar F-Type, met een elektrisch inklapbaar dak is het een nette prijs. Maar de beperkte hoeveelheid ontwikkelingsgeld ervaar je ook terug in bepaalde andere zaken. Zitpositie laat te wensen over Om te beginnen kun je niet laag in de auto weg zakken. Er is een vrij standaard accupakket gebruikt (77 kWh), rechthoekig van vorm, in plaats van een ‘op maat gemaakt’ accupakket, zoals Maserati bijvoorbeeld doet bij de GT Folgore. In die auto zit je diep, zijn de accucellen om je heen gepositioneerd, onder andere in de middentunnel. Oké, een Folgore kost ruim drie keer de prijs van een Cyberster, maar we zitten allerminst geweldig in de MG. Te hoog, flink te hoog. Met het stoffen klapdak dicht, moet ik mijn hoofd schuin tegen het canvas drukken. Met het dak geopend kom ik met m’n kruin boven de auto uit en kijk ik recht tegen de bovenste raamstijl aan. Daarbij hebben de stoelen te korte zittingen. Wat ik probeer, de stoel ver naar voren schuiven en de rugleuning zo ver mogelijk schuin naar achteren, het verbetert niet. Jammer, want in elke auto, maar zeker in een roadster moet je gewoon lekker kunnen zitten, en de auto ‘een beetje aan trekken’, als een fijn zittend sporttenue. Prestaties: Kies voor de sterkste variant Als we naar de technische specificaties kijken, heeft de basisversie van de Cyberster 340 pk, terwijl de variant met twee elektromotoren 510 pk levert. Het praktische rijbereik ligt tussen de 400 en 450 kilometer, afhankelijk van de uitvoering. Beide modellen hebben hetzelfde 77 kWh accupakket en kunnen snelladen tot 144 kW, wat niet uitzonderlijk snel is. Rijdynamisch heeft MG echter gekozen voor een veilig, gemiddeld gedrag. Ondanks zijn sportieve uiterlijk, inclusief vleugeldeuren, weet de Cyberster in bochten niet te imponeren. De auto reageert traag en is moeilijk richting de apex te sturen. De mogelijkheid om met het gaspedaal te “spelen”, zoals je zou verwachten bij een sportauto, ontbreekt hier volledig. Het pedaalgedrag is te abrupt: het is aan of uit, zonder een subtiele middenweg. Conclusie: een goede poging met gebreken MG heeft met de Cyberster een aantrekkelijke, goed gestijlde elektrische roadster neergezet, met een bijzonder fraai interieur van hoogwaardige materialen. De aandrijflijn presteert naar behoren, maar de teleurstellende rijdynamiek en de ongemakkelijke zitpositie zorgen voor minpunten. Het is een gemiste kans, want met wat meer aandacht voor het onderstel en de ergonomie had deze elektrische roadster veel sterker kunnen presteren. Tekst: Werner Budding | Camera: Rob Steltman